Ο μυστηριώδης θάνατος του Στάλιν

Στις 5 μαρτίου 1953, πέθανε ο σοβιετικός δικτάτορας Ιωσήφ Στάλιν. Η πολιτική του καριέρα ως δικτάτορα εκατομμυρίων ψυχών μελετήθηκε με χειρουργική συνέπεια τα χρόνια που ακολούθησαν. Αλλά το τέλος του εξακολουθεί να προβληματίζει.

Πέθανε από φυσική αιτία (μια αναπάντεχη εγκεφαλική αιμορραγία) ή δολοφονήθηκε γιατί ήταν έτοιμος να ρίξει τη σοβιετική ένωση σε έναν πόλεμο που οι άνθρωποί της δεν ήταν σε θέση να πολεμήσουν; Τη νύχτα τις 28ης Φεβρουαρίου, ο στενός κύκλος του στάλιν, οι λαυρέντι μπέρια, νικήτα κχρούτερ, νικολάι μπουλγκάνιν και τζόρτζι μαλένκοφ, είδαν μια ταινία στο κρεμλίνο και αποσύρθηκαν στο εξοχικό του στάλιν, 10 λεπτά έξω από την μόσχα, για μια ακόμη νύχτα φαγοποτιού. Τις πρώτες πρωινές ώρες, όλοι οι καλεσμένοι είχαν επιστρέψει στα σπίτια τους στην μόσχα. Αυτό που ακολούθησε ήταν έξω από τα συνηθισμένα για έναν άνδρα τόσο παθιασμένο με την ασφάλεια όσο ο στάλιν. Έδωσε μια εντολή στους φρουρούς του να κοιμηθούν και να ξεκουραστούν, και σε καμιά περίπτωση να μην τον ενοχλήσουν. Αυτή η αλλαγή στη συνήθεια του στάλιν προβλημάτιζε επί χρόνια το ρώσο ιστορικό εντβαρντ ραντζίνσκι, ο οποίος προσπάθησε να εντοπίσει και να ανακρίνει τους φρουρούς του στάλιν εκείνης την νύχτας. Μόνο πρόσφατα, κατάφερε να εντοπίσει τον Πιορτ Λαζγκατσεφ.

Η μαρτυρία του λοζγκατσέφ για εκείνη την νύχτα προκάλεσε τον ραντζίνσκι να υποθέσει τι πραγματικά συνέβη. Ο φρουρός επιβεβαίωσε ότι δεν ήταν ο στάλιν που έδωσε την εντολή στους φρουρούς να φύγουν, αλλά ο αξιωματικός της φρουράς, χρουσταλέφ. Ο στάλιν ούτως ή άλλως κορόιδευε τους φρουρούς λέγοντας «θέλεις να πας για ύπνο;» και κοιτώντας τους στα μάτια, διηγείται ο λοζγκατσέφ: «σιγά να μην τολμούσαμε! Αλλά όταν πήραμε την εντολή από τον αξιωματικό, φύγαμε χωρίς δεύτερη κουβέντα…» οι φρουροί κοιμήθηκαν ως το πρωί, και, όπως φαίνεται, το ίδιο και ο στάλιν. Αλλά η ώρα περνούσε και ο στάλιν δεν ξυπνούσε. Έφτασε περίπου 2 το μεσημέρι, αλλά κανένας δεν τολμούσε να μπει στα δωμάτιά του. Δεν είχαν το δικαίωμα να τον ενοχλήσουν, εκτός κι αν τους καλούσε ο ίδιος προσωπικά. Στις 6 και μισή το απόγευμα, ένα φως άναψε στα δωμάτια του δικτάτορα και έτσι οι φρουροί χαλάρωσαν λιγάκι. Αλλά περίπου στις 10 το βράδυ, είχαν αρχίσει πάλι να ανησυχούν. Ο λοζγκατσέφ τελικά στάλθηκε να δει τι ακριβώς συνέβαινε.

«τον πλησίασα και είπα, σύντροφε στάλιν, τι συμβαίνει;» είχε ουρήσει πάνω του την ώρα που ξάπλωνε. Έκανε κάποιον παράξενο ήχο, σαν «ντζ ντζ». Το ρολόι του και το φύλλο της πράβντα ήταν πεσμένα στο πάτωμα. Το ρολόι έδειχνε 6 και μισή. Τότε πρέπει να συνέβη ότι του συνέβη..

Οι φρουροί έτρεξαν να ειδοποιήσουν τους φίλους του στάλιν, το πολιτμπουρο. Η βραδύτητά τους όμως στο να αντιδράσουν ή έστω να καλέσουν ιατρική βοήθεια ήταν αυτή που έβαλε την αμφιβολία στο νου του ιστορικού ραντζίνσκι. Γνώριζαν άραγε τι συνέβαινε από πριν και για αυτό δεν έτρεξαν στο πλευρό του γέρου; Ο ιστορικός λέει «Ναι!» και υποθέτει ότι ο στάλιν δηλητηριάστηκε από τον αρχιφρουρό του, χρουστάλεφ, που υπάκουε στις διαταγές του αρχηγού της KGB, λαβρέντι μπέρια. Και ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος της δολοφονίας;

«τα άτομα που περιτριγυρίζουν τον στάλιν καταλάβαιναν ότι ο στάλιν ήθελε τον πόλεμο – τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο- και είχε αποφασίσει να ετοιμάσει την χώρα για αυτόν», λέει ο ραζίντσκι. «έλεγε έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε μια κομμουνιστική ευρώπη, αλλά πρέπει να βιαστούμε.». αλλά ο μπέρια, ο χρούστεφ, ο μαλένκοφ, και κάθε φυσιολογικό άτομο καταλάβαινε ότι ήταν τρομερό να ξεκινήσουν έναν πόλεμο ενάντια στην αμερική, γιατί η ρωσία δεν είχε οικονομία. Δεν ήταν μια φτωχή, αλλά μια υπερ-φτωχή χώρα που είχε καταστραφεί από τη γερμανική εισβολή, μια χώρα που δεν είχε άλλη περιουσία παρά μόνο πυρηνικούς πυραύλους. Για αυτό ο στάλιν ξεκίνησε την αντι-σημιτική του εκστρατεία, ήταν μια αφορμή. Ζητούσε απάντηση από την αμερική. Και ο μπέρια γνώριζε ότι ο στάλιν είχε σχεδιάσει στις 5 μαρτίου να ξεκινήσει μια απέλαση των εβραίων από τη μόσχα».

Όπως πάντα στη ρωσία, η μια συνωμοσία διαδέχεται την άλλη. Κάποιοι αναφέρουν ότι λεωφορεία είχαν μαζευτεί γύρω από την μόσχα, με σκοπό να μαζέψουν τους εβραίους. Άλλοι μιλούν για ειδικούς «σταύλους» που δημιουργήθηκαν για να στεγάσουν τους εξόριστους στο καζακστάν. Αλλά ενώ το δράμα ξετυλιγόταν τις επόμενες μέρες στο εξοχικό του στάλιν, οι πολίτες της σοβιετικής ένωσης πανικοβάλλονταν ως αντίδραση για τον θάνατο του αρχηγού τους. Πολλοί ήταν αυτοί που δάκρυσαν για τον άνδρα που αποκαλούσαν «πατέρα», «δάσκαλο», μέχρι και «θεό». Άλλοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη τη χώρα αντάλλασσαν κρυφά χαμόγελα και ήλπιζαν ότι τα πράγματα πλέον θα άλλαζαν.

Στις 9 και 50 της 5 μαρτίου ο στάλιν πέθανε. Την επόμενη μέρα το σώμα του τοποθετήθηκε στον κόκκινη πλατεία. Εκατομμύρια πήγαν για να τον αντικρίσουν μια τελευταία φορά. Φημολογείται ότι εκατοντάδες πέθαναν ποδοπατημένοι από το τεράστιο πλήθος. Πενήντα χρόνια από τότε, οι φήμες συνωμοσιών και δολοπλοκιών συνεχίζονται. Για έναν τύραννο σαν τον ιωσήφ στάλιν ένας απλός θάνατος θα ήταν λίγος.


alitoteam

Delete this element to display blogger navbar

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 
Powered by alito v2 2013